Kahramanmaraş mutfağının özel yemeklerinden biri olan Acem pilavı, yeni evlenen çiftlerin evlerine bereket getirmesi amacıyla yapılan ve aynı zamanda damat evinin zenginliğini gösteren geleneksel bir lezzet olarak biliniyor.

Tarihi yıllar öncesine dayanan bu pilav, Osmanlı döneminde de özel davetlerde kendine yer bulmuştur. Öyle ki, Şair-i Azam Abdülhak Hamit Tarhan’ın “Finten” adlı eserinin yayımlanması vesilesiyle, 10 Kasım 1916’da son halife Şehzade Abdülmecit Efendi’nin Bağlarbaşı’nda verdiği yemek davetinde de Acem pilavı menüde yer almıştır.

Bu özel lezzet, geleneksel olarak anneden kızına aktarılarak günümüze kadar ulaşmıştır. Eskiler, pilavın tahta kaşıkla veya yufkayla aynı kaptan yenildiğinde lezzetinin daha belirgin olduğunu söyler.

Acem Pilavının Yapılışı

Pilavın yapımında, pirinç önce tuzlu ve ılık suda bekletilir. Ardından, bakır tencerede et, yağ ve ince doğranmış soğan kavrulur. Üzerine sıcak su ve tuz eklenerek et pişirilir. Başka bir tencerede kibrit çöpü şeklinde doğranan havuç az yağ ile kavrulur. Daha sonra süzülen pirinç eklenerek kavurma işlemi sürdürülür.

Kavrulan pirinç ve havucun üzerine, önceden pişen et ve et suyu eklenir. Havuç ve et suyunun lezzetinin pilava geçmesi için belirli bir süre dinlendirilerek pişirilir. Önce yüksek ateşte kaynatılan pilav, ardından kısık ateşte pişirilerek demlendirilir. Servis tabağına alındıktan sonra üzerine karabiber serpilerek sunulur.

Yüzyıllardır süregelen bu geleneksel tat, bugün de Kahramanmaraş’ta özel günlerde ve davet sofralarında yerini korumaya devam ediyor.