Ölünün arkasından Yasin ve Fatiha okumak örfümüzdür. Öyleyse gün bugün, saat bu saattir. 1969 yılında dünyaya gelen, adını kalesinin burcunda binlerce şehit vererek Kahramanmaraş’tan, renklerini Türk bayrağının renklerinden alan doğumdan ölümüne kadar Şifo Mehmetler, Mesut Çanaklar gibi Türk futbol tarihine adını altın harflerle yazdıran efsaneler yetiştiren Kahramanmaraşspor bizim için artık ölüdür.
Kahramanmaraşlının artık anıyla, şanıyla şampiyonluğuyla mavi beyazlı bir takımı vardır. Adı Şampiyon Kahramanmaraş Belediyespor’dur. Yedi cihana duyurulur ki Edelerin takımı artık Kahramanmaraş Belediyespor’dur.
Ölünün arkasından konuşulmaz derler demesine de bazen aldığım terbiyeyi bir kenara bırakıp gereğini yapmak istiyor canım. Şöyle hak eden hakkını verir sözleriyle ammaaa velakin o ‘yasa’ların gözüne sürme çekilsin. Biz de o ölünün arkasından konuşmadan ölümüne neden olan binlerce parazitten sadece bazılarını yazayım o zaman. Bu şehre geldikleri gün ‘Bizim kimsenin parasına ihtiyacımız yok. Maraşlıların manevi desteğine ihtiyacımız var’ diyen o ölünün bugünkü yönetimi 12 maçtır futbolcuların, aylardır kulüp müdürünün maaşını ödemiyor. Bu takım ölmedi de kim öldü.
Şehrin sanayici ve işadamları üzerinde bir ‘mahkeme’ ‘icra’ korku imparatorluğu kurarak madem ‘şike’cilik ‘suya düştü bizde ‘cukka’cılık yapıp aldığımızla toz olalım senaryosunun adım adım işlediği takım ölmedi de kim öldü.
Kahramanmaraşspor bugünkü gibi yerlerde sürünmesin, futbolcular aç açık gezmesin, takımın adı ve yöneticileri ŞİKE olarak anılmasın diye cebinden bu kulübe verdiği parayı tahsil eden ve üzerinden 4 kongre geçmiş her kongrede oy birliği ile ibra edilmiş borçları inkar edip o parayı verenleri suçlu ilan edenlerin yönetici olduğu takım ölmedi de kim öldü?
30 kişinin yerine imza atılarak yapılan kongre ile satılan, 50 yıllık bir derneğin bir kulübün ‘Namusu’ olarak bakılan karar defterinin kaybedildiği bir kulübün takımı ölmez de kim ölür.
Söyleyeyim mi size kimin öldüğünü? Kahramanmaraş sporu sattıklarını sanıp aslında kişilik ve haysiyetlerini satanlar öldü.
İşte benim son sözüm. Kahramanmaraşspor gibi bir ölüye bundan sonra tek kuruş maddi, bir toplu iğne başı kadar manevi destek veren kişinin Kahramanmaraşlılığından, insanlığından şahsiyetinden şüphe duyarım.
Sahi ya, karar defterlerinin kaybolduğu denilen, sahte imzalarla kongre yapıldığı söylenen bu şehirde sırf takıma yardım etmek için ceplerinden verdikleri paralarla başlarını belaya koyan işadamları hakkında dava açıp karar çıkartan savcılar, hakimler gibi sahte imzalarla yapılan kongreler, karar defterleri kaybolan işlemlerle ilgili karara verecek yürekli savcı ve hakim vardır değil mi Kahramanmaraş’ta?
bekleyip göreceğiz.
(4 Mayıs 2012 Sabah Gazetesi Güney ekinden alınmıştır. Sırrıberk Arslan’ın köşesidir)
